Het is 5 Augustus als we om 03.30 van huis vertrekken. Charlie achterlatend, niet wetende dat we hem 12 dagen later pas weer zien. Hij ligt op een hoopje kleding (ligt hij op Sanne’s kamer ook altijd op) wat voor hem beneden hebben gelegd. De buurvrouw ontfermt zich 12 dagen over hem en heb er alle vertrouwen in dat het goed komt!
Aangekomen op Rotterdam The Hague Airport hebben we de auto geparkeerd. Deze hebben we vooraf gereserveerd, kan de auto hier de hele tijd blijven staan, wel zo fijn! Op het vliegveld zelf werd we direct geattendeerd op het feit mondkapjes op te doen. Iets waar we als een berg tegenop zagen, vooral de dwingende toon, maar goed, je doet er niets aan. Koffers weg gebracht (die dame was ook niet al te vriendelijk) en langs de douane. Daar werd ons even ‘vriendelijk’ (niet dus) gevraagd waar we heen gingen en de toon werd gezet in de stem toen we “Zadar” antwoorden. “Je weet wel dat je daarna 14 dagen in quarantaine MOET”. Ondanks dat ik graag de discussie was aangegaan, het is namelijk niet verplicht, bedacht ik mij wijselijk mijn mond te houden. Je wilt immers geen gezeik en gewoon weg hier uit de stress. “Daar zijn we van op de hoogte”, en we liepen door. Eenmaal in het vliegtuig werd het al snel duidelijk hoeveel mensen hun reis toch hadden gecanceld nadat code oranje bekend werd gemaakt. We zaten met 19 personen in het vliegtuig… De reis verliep voorspoedig gelukkig, ondanks het kapje. Gewoon veel eten en drinken, hoef je hem net de hele tijd op 😉
Het gevoel wat ons bekroop toen we het vliegtuig uitstapte en voet zette op Kroatische grond is met geen pen te beschrijven. We zijn thuis, zo voelde het echt. Bij verlaten van het vliegveld mocht direct het mondkapje af en hebben we hem sindsdien een enkel keer opgehad. Het is in Kroatië namelijk verplicht in supermarkten en openbaar vervoer. Moet ik er wel direct bijzeggen dat de Kroaten zelf absoluut niet achter alle regels staan maar zich er netjes aan houden vanwege sancties.
Voor de beeldvorming, Kroatië is 1,5 keer groter dan Nederland en telt slechts 5,4 miljoen inwoners, Nederland zo’n 17 miljoen. Je zult dus begrijpen dat de sfeer daar sowieso anders is omdat je al niet op elkaars lip zit 😉
Voor nu genoeg over C.rona, maar over onze geweldige vakantie!
We hebben een week in een All Inclusive resort gezeten. Het Falkensteiner Club Funimation Borik in Zadar. Doordat we vroeg arriveerde hadden we de tijd om alles te bekijken. Kregen alvast een bandje om zodat we ook overal konden bestellen terwijl onze kamer klaar gemaakt werd.
We hebben de eerste 2 dagen vooral benut met ontspannen, zwemmen, eten en niks doen. Echt even niets, gewoon zenn en genieten van de heerlijke atmosfeer in Kroatië.
Zaterdag hebben we een wandeling gemaakt langs de kustlijn richting het centrum om te eindigen bij het waterorgel. Wat is dat een prachtig natuur fenomeen zeg! Het water wat tegen de stenen aan klotst (vormen van een piano toets) maakt geluid. Okay, er zit geen ritme in maar het is wel tof! De wandeltocht erheen duurde zo’n 2 uur en dan meot je daarna ook nog terug. Ik had geen voeten meer over. Wat bleek bij terugkomst in het hotel, we konden GRATIS fietsen huren tot 21.00 uur elke dag omdat we gasten zijn van het hotel. AHUM! Dat hebben we dus de maandag erna nog eens gedaan met de meiden zodat ze ook mee konden naar het orgel, én heeft Daphne er nog heerlijk in de zee gezwommen!
Het buffet in het hotel is ook meer dan prima geregeld. Uitgebreide drank kaart aan het zwembad, daar zit de bar, met verschillende non-alcoholische cocktails en cocktails mét. De meiden zaten steevast aan de fruit cocktail, non-alcohol en wij waren weg van de Sunrise en Sex in the Beach hoewel de Blue Lagoon ook erg lekker was! Het lokale bier Ožujsko & Karlovačko is ook erg lekker, mijn voorkeur op bijvoorbeeld Heineken. Het buffet was zeer uitgebreid, elke ochtend ontbeten met ei (hoe Nederlands), brood, fruit en yoghurt drink. Lunch en avond eten was afwisselend met vis en vlees, vegetarisch en salade’s. Voor ieder wat wils en erg lekker! Buiten bij het zwembad bevond zich een snackbar waar je gedurende de dag snacks kon halen wat zich perfect liet samen lopen met het menu van die dag in de keuken. Wederom op elkaar afgestemd en erg lekker! Het hotel personeel zeer vriendelijk en ook genoeg te doen voor gezinnen met kleine kinderen. Animatie team hebben onze meiden natuurlijk geen gebruik van gemaakt, die lagen liever te zonnen of zaten aan de bar…
Na ons verblijf ik dit fijne hotel gingen we nog 5 dagen richting Split. De stad waar ik 5 jaar geleden mijn hart ben verloren. We waren enorm benieuwd wat de meiden ervan vonden en of zij de liefde net zo voelde als wij. Belangrijker nog, was óns gevoel nog zo goed als 5 jaar geleden.
De busreis verliep voorspoedig en als tussentop in de bergen kwamen we nog langs de Krka watervallen. Helaas hebben we er niets van gezien, lagen achter de bergen, maar is een goed excuus om nog een keer terug te keren (wat een straf!). Rond het middag uur kwamen we aan in Split in ons hotel waar we toen samen ook zaten The View Luxury Rooms. Toen hadden we uitzicht op de stad en hoopte ditmaal op uitzicht op zee. Helaas (uitzicht blijft fenomenaal op 10 hoog) waren dit geen familie kamers dus wederom uitzicht op de stad. Die dag hebben we weinig verder gedaan behalve op de boulevard gelopen. Meiden waren ook moe van de busreis van 2,5 uur en we hadden inmiddels wel trek gekregen. In de oude stad, welke omringt is met een oude muur, ín de stad (lekker vaag zo), hebben we wat gegeten. Zo ver als Zadar als voelde al thuis komen voelde dit in Split voor ons persoonlijk nog meer als thuis komen. Alles voelde weer vertrouwd, precies zoals toen. De steegjes, de vervallen huisjes, de palmbomen, de mensen, de boulevard, de vriendelijkheid, het was er allemaal weer.
Wij wilde heel graag de heuvel (berg) Marjan nog eens op, ditmaal met de meiden. Een pittige klim wel want het was die dag 33 graden. En hoewel de warmte daar beter is dan de hitte in Nl bij die temperaturen, was dit een ware beproeving. Halverwege de heuvel hebben we wat gedronken bij hetzelfde stekje als toen. Ook daar hebben we ons foto’s opnieuw gemaakt, dit keer uitgebreid met onze dochters. Wat een rijk gevoel was dat! Eenmaal bovenop de top moesten ze eerlijk toegeven dat het uitzicht zeker mooi was maar ze vonden de klim echt niet tof en behoorlijk pittig. Uiteindelijk hebben ze het wel gedaan en zijn wij rete trots op ze!
Ik kan nog wel veel meer vertellen over het land, de mensen, de sfeer en hoe zeer we het missen en eigenlijk gisteren het liefst al waren terug gegaan, maar ik sluit het maar gewoon af met een reeks foto’s, wat filmpjes en de vakantie film. Het foto album met de belangrijkste foto’s wordt verzorgd door de Fotofabriek en zal ik uiteraard ook nog iets over schrijven aangezien we die gratis kregen!
1 Ding is zeker, dit was absoluut niet de laatste keer dat wij naar Kroatië zijn geweest, ons hart gaat er sneller van kloppen en we voelen ons er enorm thuis. Het leven is daar zó relaxed, alles gaat op zijn gemakt, geen gestress, geen gehaast en vooral vriendelijkheid en respect is wat ons het meest is bijgebleven. We zijn verliefd op dit land en zullen er dan ook spoedig weer naar terug keren <3
